De Mattheus in de hertaling van Jan Rot is dat niet heiligschennis van zowel de muziek van Bach als van de bijbeltekst? Of is het misschien juist goed dat dit drie uur durende stuk nu ineens verstaanbaar is? Of is het gewoon leuk om te doen? Bram Wage, de voorzitter van Camerata Cariosa, dacht het laatste. Al tien jaar had hij het idee om een Rotpassie te organiseren.
In maart 2020 was het eindelijk zover. Er was een volledige bezetting, er was een stichting en alle deelnemers hadden er zin in. Corona had er ook zin in, dus werd besloten om twee dagen voor de uitvoering alle evenementen af te lasten vanwege deze ongenode gast. Wat een rotstreek.
Sindsdien zijn we vele Rotupdates verder, is het nog twee keer niet doorgegaan, zijn er zorgen geweest om 2g en moesten we misschien over op 5g-streaming. Maar afgelopen week gaf Bram dan rotte rook (zijn woorden).
Op 12 maart zal ik daarom (Omikron volente) de sopraansolo’s zingen in de Matteuspassie in der hertaling van Jan Rot.
Het is nu nog onduidelijk of er nog extra kaartjes kunnen worden verkocht. Ook de begintijd is nog niet bekend, dus die heb ik maar lekker vroeg gezet.